Tími kapps og afla.

Nú er kominn sá árstími sem áður fyrr var einn sá mest spennandi í Mýrdalnum. FÝLATÍMINN.

"Veiðin hefst að loknum Hundadögum" sagði hún amma mín.

Þá kepptust drengir af öllum bæjum í Reynishverfinu við og reyndu að veiða sem flesta fýla. Kapphlaupið út á mýrar, eða kappaksturinn á dráttarvélunum var æsispennandi. Síðan kapphlaupið við að ná þeim sem sást til. Þeir voru barðir í hausinn eða bitnir í hnakkann. Farið með heim á bæi, staflað í haug og eftir nokkra daga var sest niður til að reyta staflann, svíða og salta í tunnur.

Það sem veitt er, er unginn sem bregst fluglistin og fellur til jarðar á jómfrúarflugi sínu til sjávar.

Þetta var mörgum mikil búbót og á seinni árum líða kærkomin veisla.

Fýllinn fór lítt að sjást í Mýrdælskum eða Íslenskum hömrum fyrr en á seinni hluta nítjándu aldarinnar. Síðan hefur honum fjölgað gríðarlega. Fýllinn hefur numið land eða björg um allt land. Lengst inn eftir giljum og gljúfrum. Fýll verpir inn á Emstrum.

 Nú í seinni tíð hefur dregið stórlega úr fýlaveiði. Einstaka nostalgígjuveiðimenn og nokkrir heimamenn. En fýllinn er óbrigðult fæði og tryggir fullkomið veisluborð.

Þessi var að spegla sig á lygnri höfninni á Djúpavogi fyrir skemmstu; http://www.flickr.com/photos/njordur/2787146267/

Og þessir voru örugglega á fundi: http://www.flickr.com/photos/njordur/2788010314/