Vetrarveður rifjast upp.

Þetta fer að rifja upp veturna í Víkinni hér áður fyrr. Milli jóla og nýárs varð oft þreifandi ösku bylur. Allt fór á svartakaf. Búa varð sig út til að koma hrossunum á hús, því þau höfðu haft það gott úti við fram að jólum. Vegir urðu ófærir og fá varð stundum jarðýtur til að ryðja þá.

Þjóðvegirnir í Mýrdalnum voru oft meira og minna ófærir yfir veturinn. Einu sinni man ég eftir því að snjóblásari var fenginn til að gera fært á þorrablótið á Eyarlandi sem er haldið var um 20. febrúar. 

Skaflarnir sem hlóðust upp voru gríðarþykkir. Hægt að gera heilann heim snjóhúsa í þeim. Stundum varð svo mikil snjósöfnun í Sveitinni að moka varð af þökum til að koma í veg fyrir að þau gæfu sig undan snjóþunganum.  Ég man eftir hvað það gat hlaðist mikill snjór í brekkurnar vestur á móti neðan við Fossbæina. Þykkar fannir sem hlóðust upp í snjókomunni og norðaustan áttinni sem fylgdi. Stundum varð að fá snjósleða til hjálpar fyrir mjólkurbændur og stærri tæki til að koma mjólkinni í veg fyrir mjólkurbílana. Þá kom sér vel fyrir bændur að eiga mjólkurbrúsa.

Í Mýrdalnum er snjóflóðahætta þó nokkur. Bæði hafa snjóflóð fallið á íbúðarhús  og yfir gripahús. Hann er eitt mesta hættusvæði landsins vegna snjóflóða og snjóþyngsla. Til þessara hluta verður víða að taka tillit til í hönnun burðarvirkja húsa.

Þessi snjóþyngsli rifja upp hversu mikill snjór safnast á veginn innan við Víkina. Hann gerir hann illfærann og fljúgandi hálann í dalnum sem vegurinn liggur eftir. Hann nær inn fyrir Reynisfjallið og niður Gatnabrún. Þetta er ekki sísta ástæðan fyrir því að láglendisvegur í göngum undir Reynisfjall og eftir lægra og snjóléttara vegarstæði er nauðsynlegur. 

 

 

Þungfært við Vík